Wie is Kim Le Court, de Afrikaanse renster die Luik-Bastenaken-Luik won en wel erg goed lijkt op Kopecky? “Ik heb daar veel kritiek op gekregen”
Ze solliciteerde bij elke wielerploeg op de weg, huilde tranen met tuiten toen ze pas op haar 29ste een contract kon versieren bij AG Insurance-Soudal en valt zowaar op als lookalike van wereldkampioene Lotte Kopecky. Kim Le Court bekroonde haar sterke voorjaar met een zege in een Monument. Wie is deze renster uit Mauritius?
Kobe Audenaert, Het Nieuwsblad
Kimberley Le Court Pienaar, wie?
Zeg maar kortweg Kim Le Court, want Pienaar is de naam van haar man. Le Court komt uit het verre Mauritius, een eiland in de Indische Oceaan naast Madagaskar, gelegen vlak bij het Afrikaanse vasteland. Dan vraagt u zich af: 'Mauritius, wat hebben ze daar met koers?'
"Niet veel", lacht Le Court. "Het is pas toen ik Mauritius op de wereldkaart zette in Europese wedstrijden vanaf vorig seizoen in de World Tour dat het wielrennen leeft in ons land. Toen ik meedeed aan de Olympische Spelen vlogen Mauritiaanse supporters massaal naar Parijs. Ik reed door een geluidsmuur langs het parcours, wetende dat al die supporters enkel voor mij waren gekomen, want ik was de enige geselecteerde voor de nationale ploeg. Dat was een onvergetelijk moment."
Liefde voor de mountainbike
Vooraleer ze die olympische droom kon verwezenlijken moest Kim Le Court in 2024 haar thuisland en familie vaarwel zeggen voor haar wielercarrière. Ze traint tijdens het wielerseizoen in het Spaanse Girona, maar woont in Zuid-Afrika met haar man Ian Pienaar. Sinds vorig jaar rijdt Le Court bij de Belgische ploeg AG Insurance-Soudal. Daarmee zette ze haar eerste stappen in het wegwielrennen, en dat terwijl ze al 29 jaar is. Een opvallend late sprong dus, maar daar zat de mountainbike voor iets tussen.
"Ik droomde er altijd al van om op de weg te koersen bij een profploeg. Mijn oudere broer koerste en ik volgde hem in al zijn passies. Of het nu golf of tennis of zelfs voetbal was, ik wilde het allemaal doen en kon niet kiezen. Maar toen hij begon met koersen, is de vonk ook bij mij overgeslagen. Ik begon te mountainbiken en de liefde voor de sport is alleen maar gegroeid, hoewel mijn broer stopte met wielrennen. Nu jaag ik zijn droom verder na."
Met enkele goede prestaties op de mountainbike hoopte Le Court in 2023 bij een World Tour-ploeg op de weg aan de slag te gaan. Ze won na de Cape Epic, de zwaarste etappewedstrijd in de discipline, ook nog de Swiss Epic in het mountainbiken. Stevige adelbrieven, maar toch was de zoektocht eindeloos lang.
Van honeymoon naar stage in Calpe
"Mijn man stuurde e-mails naar elke ploeg", doet Le Court haar verhaal. "Ik geloofde niet dat een team me zou willen en schaamde me zelfs een beetje om zelf te moeten smeken om een contract te krijgen. Je moet echt een netwerk hebben in de wielerwereld en dat hadden we gewoon niet."
"Uiteindelijk contacteerden ploegleider Servais Knaven en ploegverantwoordelijke Natascha den Ouden van AG Insurance-Soudal mij in augustus. In november belde Natascha mij via Zoom en zei ze dat er een contract op me lag te wachten. Ik kon het amper geloven en barstte in tranen uit. Ik had er geen woorden voor en had het niet meer zien aankomen na al die maanden proberen. Zo kort voor het seizoen 2024 nog een contract krijgen is heel nipt en een week later stond mijn trouw gepland. Na mijn huwelijksreis met Ian moest ik meteen op stage vertrekken naar Calpe. Het was een intense periode en alles ging plots zo snel. Zonder die drie personen was mijn droom nooit werkelijkheid geworden."
Mauritiaanse lookalike van Kopecky
En bij AG Insurance-Soudal zullen ze het zich niet beklagen. Le Court brak op de weg een eerste keer door in Parijs-Roubaix 2024. "Die tiende plaats op de velodroom van Roubaix heeft mijn leven veranderd. Die uitslag heeft echt zo'n grote impact op mij nagelaten. Het was de eerste keer dat ik me in de kijker kon rijden voor het grote publiek, maar ik was vooral trots dat ik de Hel kon overleven. Dat ik niet moest afstappen in mijn eerste jaar bij de profs, want ik heb niet zoveel zelfvertrouwen."
Zelfvertrouwen dat Le Court dit voorjaar wel kon opdoen. De ploeg geloofde in haar en bombardeerde ze tot kopvrouw in de Ronde van Vlaanderen. Met de steun van Ghekiere werd ze vijfde in 'Vlaanderens Mooiste' en eerder viel ze ook al op met een vijfde plek in Milaan-Sanremo. Ze ontpopte zich tot eendagsspecialiste, ook al wist ze zelf niet dat ze dat in haar mars had.
"Ik weet niet wat voor type renster ik ben. (lacht) Ik ben dat nog aan het ontdekken. Vorig jaar reed ik mijn eerste Ronde van Vlaanderen in slecht weer en toen dacht ik:'Wow, is dit wat ik de rest van mijn leven wil doen? Zou ik niet beter achter een bureau kruipen?' De eerste keer dat ik op kasseien reed, was tijdens de verkenning van de Omloop het Nieuwsblad in 2024 en ik was gechoqueerd, niet normaal. 'Wat doe ik mezelf toch aan?', dat dacht ik echt. Ik was bang, want alles was nieuw. In Mauritius kennen we dat niet, kasseien. Ik voelde me soms echt 19 jaar in plaats van 29." (lacht)
Zelfs de Ardennenklassiekers liggen haar. De zesde plaats op de Muur van Hoei was een voorbode voor een nieuwe kans in Luik-Bastenaken-Luik. "Het is ongelooflijk dat ik dit Monument kan winnen. Ik was er dit seizoen al vaak dichtbij en om nu te winnen in deze trui dat is zo speciaal. Ik zag vlaggen van Mauritius langs het parcours, dat maakt het extra speciaal want ik wilde mijn fans echt een overwinning bezorgen."
Opvallend, dat truitje van Le Court als nationaal kampioene lijkt wel heel sterk op de wereldkampioenentrui van Lotte Kopecky. "Ja, dat klopt ik heb daar echt veel kritiek op gekregen via sociale media. Rood, donkerblauw, geel en groen, dat is onze vlag, dus er is geen zwart en de volgorde is anders. De UCI mijn outfit ook goedgekeurd, dus ik kan daar niks aan doen dat ik wat op een wereldkampioene lijk. Geluk met de vlag, zeker?" (lacht)