Impressionante Pogacar gaat de geschiedenisboeken in na weergaloze Ronde van Vlaanderen

Een echte strijd tussen de Grote Drie is het toch nooit echt lang geweest. Een schouwspel met een thriller op het einde zoals in de E3 Saxo Classic kregen we niet. Toch was het een onvergetelijke hoogmis. Vlaanderens Mooiste 2023 was de snelste editie ooit en heeft met Tadej Pogacar opnieuw een grote naam op de erelijst.

Al van bij de start ging het razendsnel. Zelfs een groep vluchters kon niet ontsnappen. Van even een adempauze in het peloton was geen sprake. Waaiers zorgden zelfs voor lichte nervositeit bij twee leden van de Grote Drie. Pogacar en Van der Poel lieten zich verrassen. Ook Van Aert kon niet ontsnappen aan zijn portie ongeluk. Hij viel met pakweg de helft van het peloton na een domme actie van Maciejuk. De Pool van Bahrain-Victorious reed in op de voorste gelederen van het peloton na een verkeerd ingeschatte situatie in de graskant. Dat leverde hem dan ook een diskwalificatie op. Wellens was het grootste slachtoffer. Hij gaf op met een sleutelbeenbreuk.

Ondertussen was er uiteindelijk toch al een vlucht van de dag vertrokken met Belgisch kampioen Merlier als grootste naam. Hij moest de bliksemafleider worden in het kamp van Soudal-Quickstep. De blauwe brigade was duidelijk van plan zich te herpakken. 'The Wolfpack' maakte indruk door, zoals vanouds, met elke aanval een mannetje mee te sturen. Alert als ze waren maakten ze zelf de schifting op de Molenberg. Een eerste bommetje was meteen gedropt. Asgreen kon ontsnappen met een mooi groepje. Ronkende namen als Powless, Jorgensen, Wright, Pedersen, Trentin, Florian Vermeersch, Cosnefroy en Nathan Van Hooydonck waren op de afspraak en anticipeerden vooraleer de Grote Drie hun koers zouden openbreken. Samen slokten ze de vroege vlucht op bij de passage over Berg Ten Houte. 

Dit sterke ensemble kreeg maar liefst drie minuten bij elkaar gefietst. Ongetwijfeld boezemde er toch angst in bij tweevoudig winnaar Van der Poel, want Pogacar en Van Aert hadden een ploegmaat mee voorin zitten. Hoop heerste maar wanneer wonderboy 'Pogiboy' een eerste cartouche afschoot op de Oude Kwaremont gaf hij meteen zijn visitekaartje af. Hij reed iedereen uit het wiel. De Sloveen voelde zich in zijn sas en vloog als het ware over de kasseien.

Het kon er zomaar anders uitgezien hebben toen Laporte besloot om het ploegenspel te spelen. Hij maakte de sprong naar Pogacar, die de intentie had om te wachten. Van der Poel en Pidcock zaten in de tang maar dat kon ook gezegd worden over Van Aert. Hij zat wel in de spreekwoordelijke zetel maar is hij niet de man die de Ronde van Vlaanderen moest en zou winnen?

Het gat werd gedicht, de Koppenberg zou opnieuw een cruciaal punt in de koers kunnen betekenen. Daar zouden we duidelijkheid krijgen. De Champions League van het hedendaagse wielrennen begon aan hun queeste op zoek naar de kopgroep. De voorsprong slonk tot onder de minuut maar een goedogende Asgreen kon de voorsprong van de vluchters nagenoeg status quo houden op de Taaienberg. Die 40" zouden niet lang meer standhouden want ook Van der Poel besloot aan de boom te schudden. Van Aert was het kind van de rekening op de Kruisberg terwijl Pedersen een gooi deed als enige leider de laatste keer Kwaremont-Pater aan te vatten.

Op de Kwaremont draaide Pogacar nogmaals zijn gas open. Het Sloveense fenomeen ontbond zijn duivels om met een splijtende demarrage de koers definitief naar zich toe te trekken. Hij kieperde Van der Poel en Asgreen genadeloos over boord op weg naar een magische solo. Zo doorbreekt 'Pogi' de sprints met twee van de voorbije jaren. Het was geleden van Bettiol 2019 dat er nog iemand solo aankwam.

Pogacar was simpelweg de sterkste man in koers maar zo simpel was het niet om het ook nog af te maken. "Echt stress had ik niet, maar het was wel een zeer sterke groep outsiders voorin. Ik heb ook niet de ervaring in deze klassieker om te weten of bepaalde tijdsverschillen bepalend zijn of overbrugbaar. Drie minuten was echt wel veel maar gelukkig hadden we met de ploeg Trentin voorin zitten. Dat was het plan, we speelden onze kaarten fantastisch en dat gaf een geruststellend gevoel. Uiteindelijk had ik gewoon een 'lucky day' om zulke goede benen te hebben."

Verder had de tweevoudig Tourwinnaar respect tegenover zijn concurrenten en bovendien bleef hij ook opvallend nederig wanneer er werd vooruitgeblikt. "Of ik de vijf monumenten kan winnen? (lacht) Ik zeg geen 'nee' tegen Roubaix de komende jaren maar ik wil eigenlijk ook niet weten hoe dat daar moet voelen want ik maakte het al eens mee in de Tour vorig jaar. Het parcours is totaal verschillend."

Vlaanderens Mooiste lijkt hem wel op het lijf geschreven. "Het is de grootste eendagskoers van het jaar, een interessant parcours met de kasseihellingen en de beste tegenstanders doen er mee."

Van Aert kon zijn droomscenario niet waarmaken. De kopman van het gele blok werd op het einde toch nog knap vierde na zich mentaal weerbaar op te stellen. Teleurstelling overheerste toen hij over de streep bolde. De sterke Deen en ex-wereldkampioen Mads Pedersen graaide het podium nog voor zijn neus weg. Alle druk op volgende week zondag want Richard Plugge wil koste wat kost een van de twee kasseimonumenten winnen, anders is het seizoen van Jumbo-Visma, ondanks de hegemonie in de Vlaamse semi-klassiekers, niet geslaagd.